Blog – Ravioli maken
Het is maandag, het weekend is voorbij en dan beginnen onze vrije dagen. Die dagen zijn al volgepland – een bezoek aan de zus, paddenstoelen zoeken, moeder wegbrengen naar het OLVG, oh ja en iets met de kinderen… en wat op papier zetten voor Chabrol.
“Ga jij woensdag meppen (ter afkorting voor ‘de mise-en-place klaarzetten’)?” vraag ik Bas. Donderdag zijn we dicht. We draaien op zondag en maandag extra avonden, dus kunnen we in principe tot woensdag genieten van onze vrije tijd. “Donderdag opstarten moet in principe lukken. Maar de bloemkool moet eraf en ik wil die raviolis gaan maken voor het nieuwe gerecht…, dus toch maar woensdag beginnen”. Bas loopt de planning na in zijn hoofd.
“Prima, ik blijf thuis om de kinderen op te vangen en ga daarna met hun naar Amsterdam – dan kan jij aanhaken voor het avondeten”. We eten Chinees Fondue bij mijn zus. Ik heb de boodschappen gedaan. Zet daar alles klaar en als het 18.45 is, komt ook Bas aan.
“Hoe zijn de raviolis gelukt?” “Die zijn nog niet gemaakt, maar ik heb vandaag wel een zootje bonbons gemaakt! Fireball met tamarinde! Ik kreeg verse tamarinde mee bij de EFE en ze rekenden maar vijf euro! Dus toen ben ik naar de oudhollandse snoepwinkel gegaan om fireballs te halen. Die waren er niet, dus ben ik naar de Jamin aan de andere kant van de stad gefietst. Terug in het restaurant was het al 13 uur. En ik moest de tamarinde eerst pellen, daarna opkoken, dan door een zeef, toen nog door een fijne zeef, en het was een hele dikke prut, met allemaal pitten. Wat een rotklus, het koste superveel tijd!”
“Maar de bonbons zijn wel mooi geworden?” “Jazeker, supershiny en lekker pittig”. zegt Bas trots. “Ze zijn er allemaal uitgekomen?” “Bijna…”
“Fijn, dus in ieder geval krijgt iedereen een bonbon bij de koffie dit weekend… En je hebt donderdag nog tijd voor de ravioli.”
In de avond eten we pasta met zelfgemaakte pesto, dat vinden de kinderen lekker – zeker na het zien van de film Luca. Voor Bas en mezelf zet ik wat nori, zalm, rijst, komkommer en avocado klaar. En daarbij nog de mapo tofu van de dag ervoor. Als de kinderen voldaan op de bank zitten komt Bas thuis – klokslag 19.00 uur.
“Ben je een beetje opgeschoten?” “Ja, veel gedaan. Vijf kilo Cocoboontjes* gepeld en opgekookt, gedeeltelijk crème van gedraaid en de rest geweckt. Verder kletskopjes en droge zoute koekjes gebakken. Kaassoesjes voorbereidt, geitenkaascrème met truffel klaargezet en het vlees gevacumeerd en geronerd. Dus echt veel gedaan!” “En de ravioli’s staan klaar?” “Eh, Die nog niet…, maar ik begin morgen wel een uurtje eerder”.
Gelukkig hebben we deze week een dag extra – een nieuw gerecht schud je niet zomaar uit je mouw.
*Coco de Paimol zijn prachtige witte seizoensbonen in dop uit Bretagne, maar wij noemen ze ook naar Coco, onze nieuwe leerling in de keuken